ஸ்பரிசம்....

துணை இல்லாமலே

தவிழ்ந்த வயதில்

தாமே எழுந்து நடந்ததை

வியந்து உச்சி முகர்ந்ததிலும்..

ஓடி விளையாடி

களைத்து திரும்பி

முந்தானை வாசத்தில்

தலை சாய்கையில்

சிகை கோதுகையிலும்..

புரியாத உன் பாசம்..

நீ பொக்கை வாயுடன்

முத்தம் கொடுக்கையில்

புரிந்தது என் செல்ல

அம்மாயி..

நீ இல்லாத வீட்டில்

உன் ஸ்பரிசத்தை

உணர

அதே மருதாணி மரத்தை

கட்டியபடி நான்..

__________________

-- பூமகள்.